 |
| _____________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont 2005-2007 |
| ||| - Marynarka handlowa - Statki - Wraki - Okręty - Marynarka wojenna - ||| |
| HMS NAUTILUS, brytyjski eksperymentalny okręt podwodny, zwodowany w 1914 roku. HMS Nautilus was the first Royal Navy submarine to be given a name. She was an experimental boat, designed by Vickers Ltd. for the Admiralty, for long range patrols in all weather conditions. Launched 1914. Scrapped in 1922. |
Brytyjska Admiralicja w 1912 roku podjęła decyzję o budowie okrętu podwodnego nowego typu - prawdziwie
pełnomorskiej jednostki, zdolnej towarzyszyć zespołom floty niezależnie od stanu morza i pogody. Zadaniem takiego
okrętu miała być obrona przecipodwodna zespołu, zwiad i atak na siły przeciwnika przed starciem głównych sił. Takie
założenia wymagały, aby okręt podwodny miał więcej niż 1000 ton wyporności nawodnej i osiągał prędkość 20 węzłów w
położeniu nawodnym. Opracowanie planów i budowę okrętu zlecono firmie Vickers Limited w Barrow. Formalne
zamówienie wpłynęło do stoczni w 1913 roku, zaś koszt budowy miał pochłonąć 203850 funtów szterlingów.
Budowę tego eksperymentalnego okrętu podwodnego (numer stoczniowy 436) rozpoczęto w marcu 1913. Ponieważ
okręt miał być niezwykły jak na swoje czasy, ze zrozumiałych względów postanowiono nadać mu imię NAUTILUS. Aby
tak uczynić, Admiralicja musiała przedtem przechrzcić istniejący w Royal Navy niszczyciel HMS NAUTILUS na HMS
GRAMPUS, co miało miejsce 16 grudnia 1913 roku.
31 grudnia 1914 odbyło się wodowanie HMS NAUTILUS (wg innych źródeł było to 16 grudnia). Budowa okrętu
przeciągała się - ukończenie jej ogłoszono dopiero w październiku 1917. Niestety, eksperymentalna jednostka okazała
się być nieudaną konstrukcją. Dwa wysokoprężne 12-cylindrowe silniki spalinowe firmy FIAT, o mocy dotąd nieznanej
na okrętach podwodnych, okazały się za słabe, aby okręt spełnił pokładane w nim nadzieje. Osiągał prędkość o 3 węzły
niższą od projektowanej, wykazywał niedostateczną dzielność morską i sprawiał poważne trudności manewrowe.
HMS NAUTILUS ze względu na swoje usterki nigdy nie wszedł do służby operacyjnej, niemniej jednak na kiosku nosił
numer taktyczny N1. Niemal przez cały czas stał w Portsmouth jako jednostka pomocnicza dla okrętów podwodnych
(pływająca treningowo-szkolna stacja akumulatorowa). Ostatecznie, 9 czerwca 1922 sprzedany na złom firmie
Cashmere w Newport.
pełnomorskiej jednostki, zdolnej towarzyszyć zespołom floty niezależnie od stanu morza i pogody. Zadaniem takiego
okrętu miała być obrona przecipodwodna zespołu, zwiad i atak na siły przeciwnika przed starciem głównych sił. Takie
założenia wymagały, aby okręt podwodny miał więcej niż 1000 ton wyporności nawodnej i osiągał prędkość 20 węzłów w
położeniu nawodnym. Opracowanie planów i budowę okrętu zlecono firmie Vickers Limited w Barrow. Formalne
zamówienie wpłynęło do stoczni w 1913 roku, zaś koszt budowy miał pochłonąć 203850 funtów szterlingów.
Budowę tego eksperymentalnego okrętu podwodnego (numer stoczniowy 436) rozpoczęto w marcu 1913. Ponieważ
okręt miał być niezwykły jak na swoje czasy, ze zrozumiałych względów postanowiono nadać mu imię NAUTILUS. Aby
tak uczynić, Admiralicja musiała przedtem przechrzcić istniejący w Royal Navy niszczyciel HMS NAUTILUS na HMS
GRAMPUS, co miało miejsce 16 grudnia 1913 roku.
31 grudnia 1914 odbyło się wodowanie HMS NAUTILUS (wg innych źródeł było to 16 grudnia). Budowa okrętu
przeciągała się - ukończenie jej ogłoszono dopiero w październiku 1917. Niestety, eksperymentalna jednostka okazała
się być nieudaną konstrukcją. Dwa wysokoprężne 12-cylindrowe silniki spalinowe firmy FIAT, o mocy dotąd nieznanej
na okrętach podwodnych, okazały się za słabe, aby okręt spełnił pokładane w nim nadzieje. Osiągał prędkość o 3 węzły
niższą od projektowanej, wykazywał niedostateczną dzielność morską i sprawiał poważne trudności manewrowe.
HMS NAUTILUS ze względu na swoje usterki nigdy nie wszedł do służby operacyjnej, niemniej jednak na kiosku nosił
numer taktyczny N1. Niemal przez cały czas stał w Portsmouth jako jednostka pomocnicza dla okrętów podwodnych
(pływająca treningowo-szkolna stacja akumulatorowa). Ostatecznie, 9 czerwca 1922 sprzedany na złom firmie
Cashmere w Newport.
|
Dane techniczno-taktyczne okrętu, jak widać z powyższego zestawienia, różnią się czasem między sobą dość
istotnie w zależności od źródła. Nie wchodząc w analizę szczegółów, podam tylko że A.E. Taras w swojej książce
"Podvodnye lodki velikoy voyny 1914-1918" (Minsk, Harvest, 2003), przedstawia sylwetkę HMS NAUTILUS z
dodatkowym działem 76 mm, umieszczonym za kioskiem.
istotnie w zależności od źródła. Nie wchodząc w analizę szczegółów, podam tylko że A.E. Taras w swojej książce
"Podvodnye lodki velikoy voyny 1914-1918" (Minsk, Harvest, 2003), przedstawia sylwetkę HMS NAUTILUS z
dodatkowym działem 76 mm, umieszczonym za kioskiem.
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
