| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY-BAZY |
| - POLLUX Francuski okręt-baza okrętów podwodnych |
| Francuski okręt-baza okrętów podwodnych POLLUX, dawny rosyjski lodołamacz ILIA MUROMIEC. French submarine depot ship POLLUX, later HMS POLLUX (Radar training ship), ex Russian icebreaker ILYA MUROMETS. Completed: 1915. Плавбазa подводных лодок француского флота ПОЛЛУКС (бывшый русский ледокол "Илья Муромец"). Сп. 1915. |
POLLUX, okręt-baza okrętów podwodnych francuskiej marynarki wojennej, był pierwotnie lodołamaczem carskiej
marynarki, noszącym nazwę ILIA MUROMIEC (ang. ILYA MUROMETS, w starszych zachodnich publikacjach jako Ilya
Mourometz i Ilja Murometz, ros. Илья Муромец) zbudowany został w brytyjskiej stoczni Swan Hunter (nr stoczniowy
SH 944). Ukończony w grudniu 1915 (wg. innych źródeł w1918), dotarł do Rosji dopiero na początku 1917 (wg innych
źródeł w 1919, a nawet 1920). Ciekawostką jest fakt, że okręt ten figuruje w archiwum Swan Hunter jako lodołamacz,
informacja ta jest powtarzana w literaturze, zaś Lloyd's Register milczy na ten temat. Pewnym jest, jednostka miała
wzmocnienia przeciwlodowe, lecz fakt ten nie czynił z niej jeszcze lodołamacza.
W roku 1919, w związku z wojną domową w Rosji i interwencją państw zachodnich, ILIA MUROMIEC znalazł się pod
kontrolą interwentów. W roku 1920 w Stambule wchodził w skład "białej" Eskadry Rosyjskiej i wraz z nią dotarł do
Bizerty (Tunezja). Tu został internowany i stacjonował do 1924 roku, tj. do momentu uznania ZSRR przez Francję. Po
tym fakcie został włączony do francuskiej marynarki wojennej pod nazwą POLLUX i przebudowany w latach 1928-29
na stawiacz min. Wkrótce zaczął też pełnić rolę okrętu-bazy wodnosamolotów i okrętów podwodnych. W tej ostatniej
roli figuje w Jane's Fighting Ships of World War II.
POLLUX, w czasie służby pod banderą francuską w czasie II wojny światowej, według Weyers Taschenbuch der
Kriegsflotten 1940, przy wyporności 2461 ton (wymiary: 64 x 15,5 x6,0 m) osiągał maksymalną prędkość 14 węzłów.
Maszyny parowe potrójnego rozprężania dysponowały mocą 4000 KM i napędzały dwie śruby. Sześć cylindrycznych
kotłów opalano węglem, którego zapas dochodził do 367 ton. Zasięg okrętu wynosił 2300 mil morskich przy prędkości
8 węzłów. W skład uzbrojenia wchodziły 4 działa 100 mm/L40, rozmieszczone na dziobie, rufie i obu burtach, oraz 2
działka przeciwlotnicze 37 mm. Ponadto, na torach minowych umieścić można było 234 miny. Załogę stanowiło 162 ludzi.
W nocy z 2 na 3 lipca 1940 roku POLLUX, stojący w Portsmouth, został internowany przez Brytyjczyków w ramach
operacji "Catapult". Wkrótce potem okręt obsadzono brytyjską załogą i wcielono do Royal Navy jako HMS POLLUX. W
marynarce brytyjskiej służył jako okręt szkolny (Radar training ship) i okręt-cel dla samolotów torpedowych.
Zwrócony Francji w czerwcu 1946. Przycumowany w Cherbourgu, potem w Lorient, służył jeszcze parę jako hulk.
marynarki, noszącym nazwę ILIA MUROMIEC (ang. ILYA MUROMETS, w starszych zachodnich publikacjach jako Ilya
Mourometz i Ilja Murometz, ros. Илья Муромец) zbudowany został w brytyjskiej stoczni Swan Hunter (nr stoczniowy
SH 944). Ukończony w grudniu 1915 (wg. innych źródeł w1918), dotarł do Rosji dopiero na początku 1917 (wg innych
źródeł w 1919, a nawet 1920). Ciekawostką jest fakt, że okręt ten figuruje w archiwum Swan Hunter jako lodołamacz,
informacja ta jest powtarzana w literaturze, zaś Lloyd's Register milczy na ten temat. Pewnym jest, jednostka miała
wzmocnienia przeciwlodowe, lecz fakt ten nie czynił z niej jeszcze lodołamacza.
W roku 1919, w związku z wojną domową w Rosji i interwencją państw zachodnich, ILIA MUROMIEC znalazł się pod
kontrolą interwentów. W roku 1920 w Stambule wchodził w skład "białej" Eskadry Rosyjskiej i wraz z nią dotarł do
Bizerty (Tunezja). Tu został internowany i stacjonował do 1924 roku, tj. do momentu uznania ZSRR przez Francję. Po
tym fakcie został włączony do francuskiej marynarki wojennej pod nazwą POLLUX i przebudowany w latach 1928-29
na stawiacz min. Wkrótce zaczął też pełnić rolę okrętu-bazy wodnosamolotów i okrętów podwodnych. W tej ostatniej
roli figuje w Jane's Fighting Ships of World War II.
POLLUX, w czasie służby pod banderą francuską w czasie II wojny światowej, według Weyers Taschenbuch der
Kriegsflotten 1940, przy wyporności 2461 ton (wymiary: 64 x 15,5 x6,0 m) osiągał maksymalną prędkość 14 węzłów.
Maszyny parowe potrójnego rozprężania dysponowały mocą 4000 KM i napędzały dwie śruby. Sześć cylindrycznych
kotłów opalano węglem, którego zapas dochodził do 367 ton. Zasięg okrętu wynosił 2300 mil morskich przy prędkości
8 węzłów. W skład uzbrojenia wchodziły 4 działa 100 mm/L40, rozmieszczone na dziobie, rufie i obu burtach, oraz 2
działka przeciwlotnicze 37 mm. Ponadto, na torach minowych umieścić można było 234 miny. Załogę stanowiło 162 ludzi.
W nocy z 2 na 3 lipca 1940 roku POLLUX, stojący w Portsmouth, został internowany przez Brytyjczyków w ramach
operacji "Catapult". Wkrótce potem okręt obsadzono brytyjską załogą i wcielono do Royal Navy jako HMS POLLUX. W
marynarce brytyjskiej służył jako okręt szkolny (Radar training ship) i okręt-cel dla samolotów torpedowych.
Zwrócony Francji w czerwcu 1946. Przycumowany w Cherbourgu, potem w Lorient, służył jeszcze parę jako hulk.
