| s.s. CHAMPLAIN Francuski statek pasażerski - II wojna światowa |
| _____________________________________________________________________________ - FACTA NAUTICA - dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont |
| Statki pasażerskie |
| - MARYNARKA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - MARYNARKA WOJENNA - |
| Luksusowy statek pasażerski s.s. CHAMPLAIN był własnością Compagnie Générale Transatlantique. The passanger liner s.s. CHAMPLAIN (launched 1832, 28 124 BRT) struck a mine and sank off La Pallice, France, on June17th, 1940. Eleven of the crew were lost but 370 crew and passengers were saved. |
S.s. CHAMPLAIN, statek pasażerski należący do Compagnie Générale Transatlantique (towarzystwo znane szerzej pod
nazwą French Line), gdy odbywał swoją dziewiczą podróż w czerwcu 1932 roku, był najnowocześniejszym, najszybszym oraz
najbardziej luksusowym statkiem na świecie. Wiele z jego rozwiązań technicznych i wystroju wnętrz znalazło potem
zastosowanie na sławnym s.s. NORMANDIE. W 1939 roku na liście największych statków handlowych, opublikowanych przez
Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940, zajmował 19. miejsce.
nazwą French Line), gdy odbywał swoją dziewiczą podróż w czerwcu 1932 roku, był najnowocześniejszym, najszybszym oraz
najbardziej luksusowym statkiem na świecie. Wiele z jego rozwiązań technicznych i wystroju wnętrz znalazło potem
zastosowanie na sławnym s.s. NORMANDIE. W 1939 roku na liście największych statków handlowych, opublikowanych przez
Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940, zajmował 19. miejsce.
|
CHAMPLAIN powstał we francuskiej stoczni Chantier et
Ateliers de St. Nazaire. Służbę rozpoczął w 1932. Pływał na linii
transatlantyckiej Le Havre - New York oraz odbywał rejsy
wycieczkowe do portów Morza Śródziemnego, Afryki Zachodniej
i Północnej, a także na Karaiby.
Wybuch II wojny światowej zmienił charakter rejsów - statek
nadal pływał do Ameryki Północnej, lecz woził głównie
uciekinierów z Europy, głównie Żydów. Trwało to jednak krótko.
Jesienią 1939 roku Niemcy rozpoczęli ofensywę minową na
wodach przybrzeżnych państw alianckich i neutralnych. Używając
swojego nowego wynazlazku - min magnetycznych - usiłowali
dezorganizować nieprzyjacielską żeglugę. Do stawiania min
stosowali lekkie jednostki nawodne, działające pod osłoną nocy,
U-Booty i lotnictwo. Miny pojawiające się nieoczekiwanie na
podejściach do portów, ujściach rzek i uczęszczanych torach
wodnych, zaczęły zbierać swoje żniwo. Jedną z pierwszych ofiar
wojny minowej stał się polski transatlantyk m.s. PIŁSUDSKI.
Podobny los dotknął także s.s. CHAMPLAIN. 17 czerwca 1940
roku, po powrocie z kolejnego rejsu do Nowego Jorku do St.
Nazaire, statek stał zakotwiczony w pobliżu portu La Pallice (La
Rochelle, Francja), niedaleko Île de Ré, gdy w kadłub jego
uderzyła dryfująca mina magnetyczna, rzucona przez niemiecki
samolot. W wyniku eksplozji, przez rozdarte blachy poszycia
wdarła się woda, co doprowadziło do silnego przechyłu statku.
Większość pasażerów i członków udało się uratować - łącznie
370 osób. Katastrofy nie przeżyło 11 osób, głównie (wyłącznie?)
spośród załogi.
Niektóre źródła powtarzają informację, jakoby porzucony,
częściowo zanurzony kadłub statku unosił się jeszcze na wodzie,
póki nie trafiła go torpeda przepływającego w pobliżu okrętu
podwodnego. Niestety, dotąd nie udało mi się potwierdzić
wiarygodności tego doniesienia. Fałszem kazały się natomiast
dramatyczne doniesienia o setkach ofiar ...
Wrak s.s. CHAMPLAIN osiadł na dnie i przez wiele lat wystawał
częściowo ponad powierzchnię wody. Usunięto go dopiero w 1964
roku.
_______________________
Fotografia po prawej przedstawia wnętrze kabiny pasażerskiej
na s.s. CHAMPLAIN. Przypuszczam, że była to kabina 1. klasy.
Ateliers de St. Nazaire. Służbę rozpoczął w 1932. Pływał na linii
transatlantyckiej Le Havre - New York oraz odbywał rejsy
wycieczkowe do portów Morza Śródziemnego, Afryki Zachodniej
i Północnej, a także na Karaiby.
Wybuch II wojny światowej zmienił charakter rejsów - statek
nadal pływał do Ameryki Północnej, lecz woził głównie
uciekinierów z Europy, głównie Żydów. Trwało to jednak krótko.
Jesienią 1939 roku Niemcy rozpoczęli ofensywę minową na
wodach przybrzeżnych państw alianckich i neutralnych. Używając
swojego nowego wynazlazku - min magnetycznych - usiłowali
dezorganizować nieprzyjacielską żeglugę. Do stawiania min
stosowali lekkie jednostki nawodne, działające pod osłoną nocy,
U-Booty i lotnictwo. Miny pojawiające się nieoczekiwanie na
podejściach do portów, ujściach rzek i uczęszczanych torach
wodnych, zaczęły zbierać swoje żniwo. Jedną z pierwszych ofiar
wojny minowej stał się polski transatlantyk m.s. PIŁSUDSKI.
Podobny los dotknął także s.s. CHAMPLAIN. 17 czerwca 1940
roku, po powrocie z kolejnego rejsu do Nowego Jorku do St.
Nazaire, statek stał zakotwiczony w pobliżu portu La Pallice (La
Rochelle, Francja), niedaleko Île de Ré, gdy w kadłub jego
uderzyła dryfująca mina magnetyczna, rzucona przez niemiecki
samolot. W wyniku eksplozji, przez rozdarte blachy poszycia
wdarła się woda, co doprowadziło do silnego przechyłu statku.
Większość pasażerów i członków udało się uratować - łącznie
370 osób. Katastrofy nie przeżyło 11 osób, głównie (wyłącznie?)
spośród załogi.
Niektóre źródła powtarzają informację, jakoby porzucony,
częściowo zanurzony kadłub statku unosił się jeszcze na wodzie,
póki nie trafiła go torpeda przepływającego w pobliżu okrętu
podwodnego. Niestety, dotąd nie udało mi się potwierdzić
wiarygodności tego doniesienia. Fałszem kazały się natomiast
dramatyczne doniesienia o setkach ofiar ...
Wrak s.s. CHAMPLAIN osiadł na dnie i przez wiele lat wystawał
częściowo ponad powierzchnię wody. Usunięto go dopiero w 1964
roku.
_______________________
Fotografia po prawej przedstawia wnętrze kabiny pasażerskiej
na s.s. CHAMPLAIN. Przypuszczam, że była to kabina 1. klasy.
| Okładka folderu reklamującego rejsy wycieczkowe na s.s. CHAMPLAIN w 1936 roku. |
