ADUA
Włoski okręt podwodny - II wojna światowa
|
|
|
|
|
Włoski okręt podwodny ADUA.
The Italian submarine ADUA (launched: 3 April 1938) was sunk in the western Mediterranean in a depth charge attack
by the British destroyers HMS GURKHA and HMS LEGION on 30 September 1941.
|
|
Okręt podwodny ADUA, zapoczątkował serię 'ADUA' (znaną też jako 'AFRICANS') włoskiego typu '600'. Seria ta liczyła
łącznie 17 jednostek zbudowanych dla Regia Marina. Trzy okręty tej serii, ASCIANGHI, NEGHELLI i GONDAR, zasiliły
marynarkę wojenną Brazylii, przyjmując odpowiednio nazwy TAMOYO, TUPY i TYMBIRA.
|
ADUA zbudowany został w stoczni Monfalcone (okolice
Gorizia) w przeciągu niecałych 10 miesięcy 1936 roku: 1 lutego
rozpoczęto budowę, wodowanie nastąpiło 13 września, zaś 14
listopada wszedł do służby.
W chwili przystąpienia Włoch do wojny okręt wchodził w skład
71. dywizjonu 7. grupy okrętów podwodnych bazujących w
Cagliari (Sardynia). Dowodził nim kapitan Reselli Lorenzini.
|
Charakterystyka okrętu podwodnego ADUA
wg Weyers Taschenbuch der Kriegsflotten 1940
Wyporność nawodna/podwodna: 615/855 t.;
Prędkość nawodna/podwodna: 14,0/8,5 węzłów;
Uzbrojenie: 1 x 100, 2 k.m.plot., 6 w.t. 533;
Wymiary: 60 x 6,4 x 4,4 m;
Zasięg nawodny/podwodny :4000 Mm (9 w.)/80 Mm (8 w.)
Napęd: spalinowo/elektryczny (1350/800 KM), 2 śruby;
Załoga: 41 ludzi;
|
|
Podczas pierwszego patrolu bojowego, rankiem 18 czerwca 1940 roku, ADUA zaatakował francuski konwój płynący z
Marsylii do Tulonu. Wystrzelona w kierunku statku torpeda prawdopodobnie chybiła, mimo, iż załoga usłyszała detonację. Po
tym patrolu nastąpiła zmiana dowódcy - kapitan Lorenzini objął dowództwo okrętu podwodnego EMO, zaś na jego miejsce
przyszedł porucznik Luigi Riccardi.
W okresie od października do marca 1941 ADUA bazował w Pula, przydzielony do tamtejszej szkoły podwodniaków.
Przez krótki czas dowodzili nim por. Carlo Todaro i por. Mario Resio. Gdy jednostka wróciła do służby liniowej, dowódcą jej
ponownie został por. L. Riccardi.
Jedynym sukcesem ADUA było przechwycenie samobieżnej barki, na której grupa 72 brytyjskich żołnierzy usiłowała uciec
z Krety do Egiptu. Ośmiu oficerów wzięto do niewoli, a barkę odesłano na Kretę. Wydarzyło się to 3 czerwca 1941 w
okolicach przylądka Littinos.
Po powrocie z patrolu okręt przeszedł remont. Sadzę, że w tym czasie nastapiła przebudowa kiosku na wzór konstrukcji
niemieckich. Dotychczasowy kiosk jednostek serii 'ADUA' powszechnie uważno za zbyt wielki, ułatwiający dostrzeżenie
okrętu płynącego na powierzchni.
W swój ostatni patrol bojowy ADUA wyruszył 29 września 1941 z bazy w Cagliari i skierował się w okolice Cartageny
(Hiszpania), gdzie oczekiwany był duży konwój aliancki "Halberd" kierujący się na Maltę. Następnego dnia o godzinie 03:50
okręt dostrzegł grupę 11 niszczczycieli i zaatakował ją wystrzeliwując cztery torpedy. Załoga ADUA usłyszała wprawdzie
eksplozje, lecz nie miała pewności co one oznaczały. Aby uniknąć kontrataku okręt podwodny czym prędzej oddalił się z
miejsca wydarzenia i o godzinie 05:25 nadał sygnał do bazy. Prawdopodobnie ten sygnał został namierzony przez brytyjskie
okręty i stał się przyczyną zagłady włoskiej jednostki. Dwa niszczczyciele, HMS GURKHA i HMS LEGION, obrzuciły
ADUA bombami głębinowymi około godziny 10:30 zatapiając go wraz z całą załogą. Miało to miejsce w pozycji 37°10’N (lub
wg innych źródeł 36°50’N) i 00°56’E.
|
|
|
ADUA przy nabrzeżu podczas prac wyposażeniowych (1936).
|
ADUA odbył w czasie wojny 16 bojowych patroli i odbył 46 rejsów treningowych, przebywając łącznie 9690 mil morskich.
|
________________________________________________________________
- FACTA NAUTICA -
dr Piotr Mierzejewski, hr. Calmont
|
|
|
|
