| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY PODWODNE |
| C-1 czyli ISAAC PERAL Hiszpański okręt podwodny typu 'C' |
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
|
| Hiszpański okręt podwodny C-1 nosił równolegle nazwę ISAAC PERAL. Fotografia z 1928 r. The Spanish C-class submarine C-1, known also as ISAAC PERAL. Photo: 1928. |
W latach 1925-30 stocznia SECN (Sociedad Española de Construcciones Navales) w Cartagena (Hiszpania) zbudowała sześć
oceanicznych okrętów podwodnych typu C, według projektów Holland-Electric Boat Co. Nosiły one oznaczenia od C-1 do C-6.
Spośród nich jedynie C-1 oprócz oznaczenia alfa-numerycznego nosił nazwę - ISAAC PERAL - na cześć słynnego, XIX-
wiecznego hiszpańskiego konstruktora okrętów podwodnych. Odziedziczył tę nazwę po wycofanym ze służby okręcie
podwodnym, starszego typu 'HOLLAND', pierwszym okręcie podwodnym marynarki wojennej Hiszpanii.
oceanicznych okrętów podwodnych typu C, według projektów Holland-Electric Boat Co. Nosiły one oznaczenia od C-1 do C-6.
Spośród nich jedynie C-1 oprócz oznaczenia alfa-numerycznego nosił nazwę - ISAAC PERAL - na cześć słynnego, XIX-
wiecznego hiszpańskiego konstruktora okrętów podwodnych. Odziedziczył tę nazwę po wycofanym ze służby okręcie
podwodnym, starszego typu 'HOLLAND', pierwszym okręcie podwodnym marynarki wojennej Hiszpanii.
Budowę C-1 rozpoczęto w 1925 roku, wodowano 28 marca 1927,
zaś do służby wszedł 18 lipca 1928.
Wielkim wydarzeniem w dziejach okrętu była wizyta pary
królewskiej, króla Alfonso XIII i królowej Victorii Eugenii.
Dostojni goście 8 sierpnia 1928 odbyli krótki rejs na C-1 po
wodach zatoki Santander, w programie którego było krótkotrwałe
zanurzenie jednostki do 28 metrów.
26 sierpnia 1930 nadano okrętowi nazwę ISAAC PERAL. Przez
cały okres służby w czasie pokoju razem z pozostałymi
jednostkami typu 'C' bazował w Cartagenie.
Po wybuchu frankistowskiej rebelii (17.07.1936) C-1 wraz z
okrętami siostrzanymi udał się w rejon Cieśniny Gibraltarskiej,
aby przeszkadzać w koncentracji i przerzucie wojsk
marokańskich.
zaś do służby wszedł 18 lipca 1928.
Wielkim wydarzeniem w dziejach okrętu była wizyta pary
królewskiej, króla Alfonso XIII i królowej Victorii Eugenii.
Dostojni goście 8 sierpnia 1928 odbyli krótki rejs na C-1 po
wodach zatoki Santander, w programie którego było krótkotrwałe
zanurzenie jednostki do 28 metrów.
26 sierpnia 1930 nadano okrętowi nazwę ISAAC PERAL. Przez
cały okres służby w czasie pokoju razem z pozostałymi
jednostkami typu 'C' bazował w Cartagenie.
Po wybuchu frankistowskiej rebelii (17.07.1936) C-1 wraz z
okrętami siostrzanymi udał się w rejon Cieśniny Gibraltarskiej,
aby przeszkadzać w koncentracji i przerzucie wojsk
marokańskich.
W drodze w wyznaczony rejon działań, załogi wszystkich tych okrętów podwodnych, z wyjątkiem C-1, zorientowały się, że ich
dowódcy sabotują rozkazy legalnych władz Hiszpanii. Zostali oni odsunięci od dowodzenia i aresztowani, a cała flotylla
okrętów podwodnych zawróciła do Cartageny. Dowódca C-1, Capitan de Corbeta Lara DORDA, w sierpniu przejął dowództwo
nad C-5. Nowym dowódcą C-1 mianowano Iwana Aleksiejewicza BURMISTROWA (1903-1962), uprzednio dowodzącego na
Morzu Czarnym radzieckimi okrętami podwodnymi AG-24 i AG-23. Warto w tym miejscu wspomnieć, iż I.A. BURMISTROW
uhonorowany został w ZSRR dnia 14 listopada 1938 roku tytułem Bohatera Związku Radzieckiego [1]. Następcami jego na
C-1 byli także oficerowie radzieccy, Iwan Waisliewicz GRACZEW (1909-1942, poległ na radzieckim okręcie podwodnym
SZCZ-405) i Gierman Juliewicz KUŹMIN (1910-1942, poległ na radzieckim okręcie podwodnym M-31).
Na początku marca 1937 wyszedł w patrol bojowy w okolice Palma de Mallorca (Baleary), lecz musiał zawrócić do bazy z
powodu wycieku paliwa. W czerwcu tego samego roku rejonem jego działania miały być podejścia El Ferrol. Wkrótce po
sforsowaniu Cieśniny Gibraltarskiej zły stan mechanizmów zmusił go do powrotu. Istnieje przypuszczenie, iż w toku tego
przerwanego patrolu zaatakował nieskutecznie w rejonie Oranu niemiecki lekki krążownik LEIPZIG. Według niemieckich
komunikatów, 15 czerwca 1937 nieznany okręt podwodny wystrzelił do niego trzy torpedy - wszystkie niecelne. Trzy dni
później, także nierozpoznany okręt podwodny zaatakował ponownie - tym razem kadłub krążownika został uderzony, nie
wiadomo jednak czy torpedą, która nie wybuchła, czy tylko zawadził o zanurzonego napastnika.
W drugiej połowie roku 1937 odbył parę patroli bojowych na Marzu Śródziemnym.
Od wiosny 1938 okręt bazował w Barcelonie i kontynuował bezowocne patrole na Morzu Śródziemnym. M.in. C-1 dokonał
nieudanego ataku torpedowego na krążownik frankistowskich rebeliantów CERVERA. Miało to miejsce 26 kwietnia 1938 w
rejonie Castellon-Tortosa. Fatalna jakość użytych torped sprawiła, że atak zakończył się fiaskiem: jedna torpeda zatonęła
natychmiast po opuszczeniu wyrzutni, druga zaś zboczyła z kursu, gdyż miała niesprawny żyrokompas i ominęła krążownik.
Nocą z 8 na 9 października 1938, gdy wchodził do portu w Barcelonie, padł ofiarą ataku lotniczego i niemal natychmiast po
trafieniu bombą zatonął. 15 października podniesiono go z na i ustawiono w suchym doku. Tam, 26 stycznia 1939 roku wpadł w
ręce rebeliantów po zdobyciu przez nich portu. Mimo, iż były na nim zamontowane ładunki wybuchowe, aby nie dopuścić do
takiej ewentualności, w krytycznym momencie zabrakło ręki, która uruchomiłaby zapalnik.
Uszkodzenia jakie odniósł C-1 były jednak tak poważne, że frankistom nigdy już nie udało się dokończyć naprawy i nie
przywrócono mu możliwości zanurzania się. Służył wprawdzie w marynarce hiszpańskiej jeszcze do roku 1950, lecz tylko jako
... nawodny okręt szkolny.
dowódcy sabotują rozkazy legalnych władz Hiszpanii. Zostali oni odsunięci od dowodzenia i aresztowani, a cała flotylla
okrętów podwodnych zawróciła do Cartageny. Dowódca C-1, Capitan de Corbeta Lara DORDA, w sierpniu przejął dowództwo
nad C-5. Nowym dowódcą C-1 mianowano Iwana Aleksiejewicza BURMISTROWA (1903-1962), uprzednio dowodzącego na
Morzu Czarnym radzieckimi okrętami podwodnymi AG-24 i AG-23. Warto w tym miejscu wspomnieć, iż I.A. BURMISTROW
uhonorowany został w ZSRR dnia 14 listopada 1938 roku tytułem Bohatera Związku Radzieckiego [1]. Następcami jego na
C-1 byli także oficerowie radzieccy, Iwan Waisliewicz GRACZEW (1909-1942, poległ na radzieckim okręcie podwodnym
SZCZ-405) i Gierman Juliewicz KUŹMIN (1910-1942, poległ na radzieckim okręcie podwodnym M-31).
Na początku marca 1937 wyszedł w patrol bojowy w okolice Palma de Mallorca (Baleary), lecz musiał zawrócić do bazy z
powodu wycieku paliwa. W czerwcu tego samego roku rejonem jego działania miały być podejścia El Ferrol. Wkrótce po
sforsowaniu Cieśniny Gibraltarskiej zły stan mechanizmów zmusił go do powrotu. Istnieje przypuszczenie, iż w toku tego
przerwanego patrolu zaatakował nieskutecznie w rejonie Oranu niemiecki lekki krążownik LEIPZIG. Według niemieckich
komunikatów, 15 czerwca 1937 nieznany okręt podwodny wystrzelił do niego trzy torpedy - wszystkie niecelne. Trzy dni
później, także nierozpoznany okręt podwodny zaatakował ponownie - tym razem kadłub krążownika został uderzony, nie
wiadomo jednak czy torpedą, która nie wybuchła, czy tylko zawadził o zanurzonego napastnika.
W drugiej połowie roku 1937 odbył parę patroli bojowych na Marzu Śródziemnym.
Od wiosny 1938 okręt bazował w Barcelonie i kontynuował bezowocne patrole na Morzu Śródziemnym. M.in. C-1 dokonał
nieudanego ataku torpedowego na krążownik frankistowskich rebeliantów CERVERA. Miało to miejsce 26 kwietnia 1938 w
rejonie Castellon-Tortosa. Fatalna jakość użytych torped sprawiła, że atak zakończył się fiaskiem: jedna torpeda zatonęła
natychmiast po opuszczeniu wyrzutni, druga zaś zboczyła z kursu, gdyż miała niesprawny żyrokompas i ominęła krążownik.
Nocą z 8 na 9 października 1938, gdy wchodził do portu w Barcelonie, padł ofiarą ataku lotniczego i niemal natychmiast po
trafieniu bombą zatonął. 15 października podniesiono go z na i ustawiono w suchym doku. Tam, 26 stycznia 1939 roku wpadł w
ręce rebeliantów po zdobyciu przez nich portu. Mimo, iż były na nim zamontowane ładunki wybuchowe, aby nie dopuścić do
takiej ewentualności, w krytycznym momencie zabrakło ręki, która uruchomiłaby zapalnik.
Uszkodzenia jakie odniósł C-1 były jednak tak poważne, że frankistom nigdy już nie udało się dokończyć naprawy i nie
przywrócono mu możliwości zanurzania się. Służył wprawdzie w marynarce hiszpańskiej jeszcze do roku 1950, lecz tylko jako
... nawodny okręt szkolny.