| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY PODWODNE |
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
| U-20 Niemiecki okręt podwodny - I wojna światowa - Sprawca zatopienia RMS "Lusitania" |
U-Boot U-20 zasłynął zatopieniem brytyjskiego liniowca pasażerskiego RMS LUSITANIA. Wydarzyło się to 7 maja
1915 roku, w odległości około 11 mil morskich od Old Head of Kinsale (południowo-zachodnia Irlandia). W katastrofie, która
wstrząnęła światem, zginęło 1959 osób. Zatopienie LUSITANII uważa się za jedną z pośrednich przyczyn przystąpienia
Stanów Zjednoczonych do wojny u boku Wielkiej Brytanii i Francji. Nie brak głosów, że cała sprawa była zaplanowaną
amerykańsko-brytyjską prowokacją, która miała doprowadzić do włączenia się USA w działania wojenne. W świetle wielu
badań, współodpowiedzialność za tragedię LUSITANII statku spada na Wielką Brytanię (więcej na ten temat tutaj).
1915 roku, w odległości około 11 mil morskich od Old Head of Kinsale (południowo-zachodnia Irlandia). W katastrofie, która
wstrząnęła światem, zginęło 1959 osób. Zatopienie LUSITANII uważa się za jedną z pośrednich przyczyn przystąpienia
Stanów Zjednoczonych do wojny u boku Wielkiej Brytanii i Francji. Nie brak głosów, że cała sprawa była zaplanowaną
amerykańsko-brytyjską prowokacją, która miała doprowadzić do włączenia się USA w działania wojenne. W świetle wielu
badań, współodpowiedzialność za tragedię LUSITANII statku spada na Wielką Brytanię (więcej na ten temat tutaj).
| U-Boot U-20 zniszczony przez własną załogę po wyrzuceniu na brzeg zachodniej Jutlandii 4 listopada 1916. German submarine U-20. Stranded on Harbooere, West Coast of Jutland, 4th November 1916, and blown up by her crew the following day. |
| R.M.S. LUSITANIA na pocztówce. Kliknij, aby powiększyć. |
U-20 zbudowany został przez stocznię Kaiserliche Werft w Gdańsku, pod
numerem stoczniowym 14, jako jedna z czterech jednostek typu 'U-19'
(jednostkami siostrzanymi były U-19, U-21 i U-22).
Zamówienie na okręt złożono 25 listopada 1910, a budowę jego rozpoczęto 7
listopada 1911. Wodowanie jednostki miało miejsce 16 grudnia 1934. Wszedł do
służby 5 sierpnia 1913 roku. Był drugim, po U-19, okrętem podwodnym
zaopatrzonym w silnik wysokoprężny Diesla.
Wybuch I wojny światowej zastał okręt w składzie 3. półflotylli 2. flotylli
okrętów podwodnych. Dowodził nim podówczas kapitan Otto DRÖSCHER.
numerem stoczniowym 14, jako jedna z czterech jednostek typu 'U-19'
(jednostkami siostrzanymi były U-19, U-21 i U-22).
Zamówienie na okręt złożono 25 listopada 1910, a budowę jego rozpoczęto 7
listopada 1911. Wodowanie jednostki miało miejsce 16 grudnia 1934. Wszedł do
służby 5 sierpnia 1913 roku. Był drugim, po U-19, okrętem podwodnym
zaopatrzonym w silnik wysokoprężny Diesla.
Wybuch I wojny światowej zastał okręt w składzie 3. półflotylli 2. flotylli
okrętów podwodnych. Dowodził nim podówczas kapitan Otto DRÖSCHER.
U-20 brał czynny udział w walkach niemal od samego początku wojny. Pod dowództwem Otto DRÖSCHERA, a później
Walthera SCHWIEGERA, zatopił 37 statków o łącznym tonażu 145 849 ton. Ponadto uszkodził 2 statki o łącznym tonażu
2643 ton. Największym sukcesem okrętu było oczywiście zatopienie LUSITANII. Wśród jego ofiar znalazły się między
innymi: brytyjskie liniowce pasażerskie HESPERIAN (10 920 BRT) i CYMRIC (13 370 BRT), brytyjski statek
szpitalny ASTURIAS (12 002 BRT), brytyjskie CANDIDATE (5858 BRT), CENTURION (5495 BRT), ETHEL
DUNCAN (2510 BRT) ROUMANIE (2599 BRT), DOURO (1604 BRT), THELMA (1002 BRT), DICTATOR (416 BRT) i
GALGATE (2356 BRT), rosyjski RHEA (1145 BRT), duński FRODE (1875 BRT), włoski CHIERI (4400 BRT),
francuskie GUATEMALA (5915 BRT), BERNADETTE (486 BRT), ARROMANCHES (1640 BRT), FELIX LOUIS (274
BRT) i BORDEAUX (3047 BRT).
Koniec kariery U-20 był dość niezwykły. Wracając z udanego patrolu do bazy, 4 listopada 1916 roku, wszedł podczas
mgły na przybrzeżne skały zachodniej Jutlandii (Dania). Ten sam los spotkał towarzyszący mu U-30! Po dwóch godzinach
obu okrętom udało się zejść na głęboką wodę, lecz wkrótce potem U-20 znowu, tym razem na dobre, utknął na
przybrzeżnej płyciźnie w pobliżu Habrooere (pozycja 56.33N i 08.08E) . Wiadomość o tej katastrofie zelektryzowała
dowództwo niemieckiej marynarki wojennej. Pamiętano, że dokładnie rok wcześniej, też 4 listopada, tyle że 1915 roku,
inny U-Boot, UC-8, utknął na brzegu Flandrii, wskutek czego przejęli go Holendrzy. Niemcy, aby uniknąć niechlubnej
powtórki z historii, zmobilizowali ogromne siły. Na pomoc uwięzionemu na skałach U-Bootowi skierowano zespół
kontrtorpedowców, ubezpieczanych przez potężne siły Hochseeflotte - aż 11 okrętów liniowych, 2 krążowniki liniowe i 4
krążowniki lekkie. Próba ściągnięcia U-20 na głęboką wodę przez kontrtorpedowiec B-109 zakończyła się fiaskiem. Na
domiar złego, zespół ubezpieczający akcję ratunkową został zaatakowany przez brytyjski okręt podwodny HMS J1.
Okręt ten ciężko uszkodził dwa pancerniki, a mianowicie SMS GROSSER KURFÜRST i SMS KRONPRINZ. Wobec
niemożliwości uratowania okrętu podwodnego, zapadła decyzja o jego zniszczeniu. Załoga U-Boota spowodowała 5
listopada z rana eksplozję, która rozerwała dziobową część jednostki.
Wrak okrętu przeleżał na plaży do 1925 roku, kiedy to został wysadzony w powietrze i złomowany przez Duńczyków.
Zachowało się działo pokładowe U-20, przechowywane obecnie w Strandings Museum w Thorsminde. Jest to armata
kalibru 88 mm systemu Erhardt (model 1913), wyprodukowane w Rheinische Metallwarenfabrik w Düsseldorfie w 1915.
Walthera SCHWIEGERA, zatopił 37 statków o łącznym tonażu 145 849 ton. Ponadto uszkodził 2 statki o łącznym tonażu
2643 ton. Największym sukcesem okrętu było oczywiście zatopienie LUSITANII. Wśród jego ofiar znalazły się między
innymi: brytyjskie liniowce pasażerskie HESPERIAN (10 920 BRT) i CYMRIC (13 370 BRT), brytyjski statek
szpitalny ASTURIAS (12 002 BRT), brytyjskie CANDIDATE (5858 BRT), CENTURION (5495 BRT), ETHEL
DUNCAN (2510 BRT) ROUMANIE (2599 BRT), DOURO (1604 BRT), THELMA (1002 BRT), DICTATOR (416 BRT) i
GALGATE (2356 BRT), rosyjski RHEA (1145 BRT), duński FRODE (1875 BRT), włoski CHIERI (4400 BRT),
francuskie GUATEMALA (5915 BRT), BERNADETTE (486 BRT), ARROMANCHES (1640 BRT), FELIX LOUIS (274
BRT) i BORDEAUX (3047 BRT).
Koniec kariery U-20 był dość niezwykły. Wracając z udanego patrolu do bazy, 4 listopada 1916 roku, wszedł podczas
mgły na przybrzeżne skały zachodniej Jutlandii (Dania). Ten sam los spotkał towarzyszący mu U-30! Po dwóch godzinach
obu okrętom udało się zejść na głęboką wodę, lecz wkrótce potem U-20 znowu, tym razem na dobre, utknął na
przybrzeżnej płyciźnie w pobliżu Habrooere (pozycja 56.33N i 08.08E) . Wiadomość o tej katastrofie zelektryzowała
dowództwo niemieckiej marynarki wojennej. Pamiętano, że dokładnie rok wcześniej, też 4 listopada, tyle że 1915 roku,
inny U-Boot, UC-8, utknął na brzegu Flandrii, wskutek czego przejęli go Holendrzy. Niemcy, aby uniknąć niechlubnej
powtórki z historii, zmobilizowali ogromne siły. Na pomoc uwięzionemu na skałach U-Bootowi skierowano zespół
kontrtorpedowców, ubezpieczanych przez potężne siły Hochseeflotte - aż 11 okrętów liniowych, 2 krążowniki liniowe i 4
krążowniki lekkie. Próba ściągnięcia U-20 na głęboką wodę przez kontrtorpedowiec B-109 zakończyła się fiaskiem. Na
domiar złego, zespół ubezpieczający akcję ratunkową został zaatakowany przez brytyjski okręt podwodny HMS J1.
Okręt ten ciężko uszkodził dwa pancerniki, a mianowicie SMS GROSSER KURFÜRST i SMS KRONPRINZ. Wobec
niemożliwości uratowania okrętu podwodnego, zapadła decyzja o jego zniszczeniu. Załoga U-Boota spowodowała 5
listopada z rana eksplozję, która rozerwała dziobową część jednostki.
Wrak okrętu przeleżał na plaży do 1925 roku, kiedy to został wysadzony w powietrze i złomowany przez Duńczyków.
Zachowało się działo pokładowe U-20, przechowywane obecnie w Strandings Museum w Thorsminde. Jest to armata
kalibru 88 mm systemu Erhardt (model 1913), wyprodukowane w Rheinische Metallwarenfabrik w Düsseldorfie w 1915.