U 977
- U-Booty typu VIIC - II wojna światowa -
|
|
|
|
|
17 sierpnia 1945 - U-Boot U 977 już przy nabrzeżu portu Mar del Plata (Argentyna).
The U-boat U 977 (type VIIC) surrendered in Mar del Plata (Argentina) on 17th August 1945.
|
---------We wczesnych godzinach rannych 17 sierpnia 1945 na redzie argentyńskiego portu Mar del Plata pojawił się okręt podwodny i przesłał na ląd
zaskakujący sygnał: "German submarine". Zdumienie Argentyńczyków było wielkie - wszak od kapitulacji III Rzeszy minęły ponad trzy miesiące i nikt już
nie spodziewał się, że jakikolwiek U-Boot z niemiecką załogą może jeszcze tułać się po oceanie. Wprawdzie już po zakończeniu wojny wpłynął do Mar del
Plata inny niemiecki okręt podwodny, U 530, lecz stało się prawie przed sześcioma tygodniami.
---------Reakcja Argentyńczyków była niemal natychmiastowa i do burty U-Boota dobiła w ciągu paru minut motorówka z kilkoma oficerami argentyńskiej
marynarki wojennej. Przeprowadzili oni pobieżną inspekcję jednostki i wkrótce potem U-Boot wprowadzony został do portu. Był to, jak się okazało, okręt
typu VIIC, noszący oznaczenie U 977, którym dowodził Oberleutnant Heinz Schaeffer (ur. 28 kwietnia 1921), poprzednio dowodzący szkolnym U 148
(typ IID).
|
--------Clay Blair poświęcił dużo uwagi ucieczce U 977 do Argentyny. Oto fragment jego książki:
---------[Schaeffer] ...swój nowy okręt uważał przede wszystkim za „środek ucieczki" przed aliantami, a nie za jednostkę bojową. W chwili kapitulacji
Niemiec, U-977 znajdował się na wodach norweskich. Schaffer postanowił dotrzeć nim do Argentyny i tam oddać się w ręce władz, które uważał za
bardziej przychylne.
---------"Jednym z głównych powodów, które przesądziły o podjętej przeze mnie decyzji o rejsie do Argentyny - stwierdził później w oficjalnym
oświadczeniu złożonym aliantom - były informacje rozpowszechniane przez propagandę niemiecką, która podawała, że prasa amerykańska i brytyjska
opowiada się (...) za sterylizacją wszystkich Niemców i obróceniem ich w niewolników (...) Miałem jak najszczerszy zamiar przekazać okręt w ręce
aliantów w stanie nie uszkodzonym, uczyniwszy zarazem wszystko co w mojej mocy dla dobra załogi. Wydawało mi się, że jego maszyny mogą stać się
cennym wkładem w dzieło odbudowy Europy".
---------Podjąwszy decyzję o ucieczce, Schaffer dał żonatym członkom załogi wybór - rejs do Argentyny, lub wyokrętowanie. Jedna trzecia załogi
wybrała to drugie. 10 maja Schaffer podszedł blisko wyspy Holsenoy - przy czym przypadkowo wprowadził okręt na skały podwodne - i wysadził
szesnastu ludzi na pontonach na ląd, po czym wycofał się z groźnego rejonu i wziął kurs na odległą o siedem tysięcy mil Argentynę. Na pokładzie U-
Boota pozostali wszyscy trzej oficerowie i dwudziestu ośmiu marynarzy. Szesnastu, którzy opuścili okręt i dotarli do brzegu, aresztowano i przekazano
władzom brytyjskim.
---------Rejs do Argentyny był jednym wielkim koszmarem. Schaffer nie wychodził z zanurzenia przez rekordową liczbę sześćdziesięciu sześciu dni - od
10 maja do 14 lipca - idąc na chrapach około czterech godzin na dobę. Okręt wlókł się na południe w coraz gorętszym słońcu lata i - jak wspomina
Schaffer - wielu członków załogi znalazło się na granicy załamania nerwowego. W pobliżu Wysp Zielonego Przylądka dowódca zatrzymał okręt na
cztery godziny, dając załodze możliwość wykąpania się w morzu. Drogę do Skały Świętego Pawła U-977 przebył na powierzchni, idąc na jednym silniku
Diesla, z prędkością około 150 mil na dobę (po przekroczeniu równika - 23 lipca - Schaffer zorganizował tradycyjne obrzędy chrztu morskiego).
Ostatecznie, 17 sierpnia, po stu ośmiu dniach i 7644 milach rejsu, U-Boot wszedł do Mar del Plata.
|
|
---------W książce C. Blair'a znaleźć również można odniesienie do bardziej sensacyjnych aspektów południowoamerykańskich rejsów U 977 i U 530,
takich jak rzekomy transport skarbów III Rzeszy do grot lodowych wykutych w 1943 roku na rozkaz Karla Donitza, przewóz dostojników hitlerowskich i
Ewy Braun praz prochów Adolfa Hitlera do Argentyny, itp. Kłam wszelkiego tego rodzaju sensacjom zadał sam dowódca U-Boota, Heinz Schaeffer,
publikując w 1952 roku swoje wspomnienia w książce "U 977 - 66 Tage unter Wasser", przetłumaczonej na wiele języków.
---------Dalsze losy U 977 były już znacznie mniej ekscytujące. Okręt wpierw internowano w Argentynie, później zaś przetransportowano do U.S.A.
Przekazanie jednostki Amerykanom odbyło się w Bostonie, 13 listopada 1945. Rok później, 13 listopada 1946 USS ATULE, amerykański okręt podwodny,
posłał go na dno w pobliżu Cape Cod [ zobacz ]. Odbyło się to w ramach realizacji trójstronnego porozumienia między Z.S.R.R., Wielką Brytanią a Stanami
Zjednoczonymi ...
|
| |
U 977 zbudowany został w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu (numer
stoczniowy 177). Zamówienie na jego budowę złożono 5 czerwca 1941,
zaś budowę rozpoczęto 24 lipca 1942. Ceremonia wodowania miała
miejsce 31 marca 1943 i już 6 maja tego samego roku podniesiono na
nim banderę Kriegsmarine. Dowództwo okrętu objął Kapitänleutnant
Hans Leilich. Zastąpił go w marcu 1945 Oberleutnant Heinz Schaeffer.
|
|
|
|
|
U 977 pozostawał w służbie prawie 2,5 roku i przez ten czas nie
odniósł jakiegokolwiek sukcesu. Mozna by traktować tę jednostkę
jako bardzo pechową, gdyż z materiałów "wywiadu alianckiego wynika,
że podczas prób morskich na Bałtyku trzykrotnie taranowała inne
okręty lub sama była przez nie taranowana. W ostatniej tego rodzaju
kolizji odniasła na tyle poważne uszkodzenia kadłuba sztywnego, że
postanowiono dostosować ją do roli okrętu szkolnego" (C. Blair, 1999)
|
|
|
|
|
| |
|
