| - FLOTA HANDLOWA - STATKI - OKRĘTY - WRAKI - FLOTA WOJENNA - |
 |
| OKRĘTY PODWODNE |
| Brytyjskie okręty podwodne typu 'A' (starego) |
| Brytyjskie okręty podwodne typu "A" na starej pocztówce. Zbiory autora. A group of British "A" class submarines. The "A" class was the Royal Navy's first class of British-designed submarines.They were an improvement on the US PLUNGER class. Thirteen submarines of this class were built by Vickers at Barrow-in-Furness between 1902 and 1905. Old postcard. Author's collection. |
Jednostki typu "A" (British 'A' class submarines) były pierwszymi okrętami podwodnymi zaprojektowanymi i
zbudowanymi w Wielkiej Brytanii. Ich rozwiązania techniczne oparto na amerykańskich okrętach typu HOLLAND
(US PLUMGER-Class) służącymi w Royal Navy od 1901 roku. Wszystkie okręty typu A, a było ich razem trzynaście,
powstały w stoczni Vickers (Barrow-in-Furness) w latach 1902-1905. Pierwszy z nich, HMS A1 (ex HOLLAND No.
6) zwodowano w lipcu 1902, zaś ostatni, HMS A13, w kwietniu 1905.
Okręty podwodne typu A zbudowano w dwóch wersjach, a mianowicie seria I (A1 - A4) i seria II (A5 - A13),
różniących się wymiarami, wypornością, osiągami i uzbrojeniem.
Jednostki serii I charakteryzowały się kadłubem o długości 31,4 m i szerokości 3,62 przy wyporności nawodnej 190
ton i podwodnej 207 ton. Dzięki 16-cylindrowemu silnikowi benzynowemu Wolseley o mocy 450 KM (336 kW)
osiągały na powierzchni prędkość 11,5 węzłów. Z kolei jeden silnik elektryczny o mocy 87 KM pozwalał tym okrętom
uzyskać szybkość 7 węzłów w pływaniu podwodnym. Uzbrojeniem była jedna wyrzutnia torpedowa kalibru 457 mm (3
torpedy). Załogę stanowiło 11 ludzi (2+9). Zasięg pływania 320 mil na powierzchni przy szybkości 10 węzłów oraz 20
mil pod wodą przy szybkości 5 węzłów.
Jednostki serii II były nieco większe. Przy długości 32 m i szerokości 3,88 m wyporność nawodna wzrosła do 194
ton. Moc silników wzrosła odpowiednio do 550 KM i 126 KM, dzięki czemu osiągały 11 węzłów przy pływaniu nawodnym
i 8 węzłów przy podwodnym. Zasięg pływania wzrósł nieznacznie, do 325 mil przy prędkości 10 węzłów na powierzchni
i 20 mil przy prędkości 6 węzłów. Uzbrojone w 2 wyrzutnie torpedowe kalibru 457 mm (4 torpedy).
Warto dodać jeszcze, że HMS A13 był pierwszym okrętem podwodnym Royal Navy, na którym użyty został silnik
Diesla. Z kolei okręt HMS B1, który zapoczątkował typ 'B', był udoskonaleniem typu 'A' i początkowo, przed
wodowaniem, oznaczany był jako HMS A14.
zbudowanymi w Wielkiej Brytanii. Ich rozwiązania techniczne oparto na amerykańskich okrętach typu HOLLAND
(US PLUMGER-Class) służącymi w Royal Navy od 1901 roku. Wszystkie okręty typu A, a było ich razem trzynaście,
powstały w stoczni Vickers (Barrow-in-Furness) w latach 1902-1905. Pierwszy z nich, HMS A1 (ex HOLLAND No.
6) zwodowano w lipcu 1902, zaś ostatni, HMS A13, w kwietniu 1905.
Okręty podwodne typu A zbudowano w dwóch wersjach, a mianowicie seria I (A1 - A4) i seria II (A5 - A13),
różniących się wymiarami, wypornością, osiągami i uzbrojeniem.
Jednostki serii I charakteryzowały się kadłubem o długości 31,4 m i szerokości 3,62 przy wyporności nawodnej 190
ton i podwodnej 207 ton. Dzięki 16-cylindrowemu silnikowi benzynowemu Wolseley o mocy 450 KM (336 kW)
osiągały na powierzchni prędkość 11,5 węzłów. Z kolei jeden silnik elektryczny o mocy 87 KM pozwalał tym okrętom
uzyskać szybkość 7 węzłów w pływaniu podwodnym. Uzbrojeniem była jedna wyrzutnia torpedowa kalibru 457 mm (3
torpedy). Załogę stanowiło 11 ludzi (2+9). Zasięg pływania 320 mil na powierzchni przy szybkości 10 węzłów oraz 20
mil pod wodą przy szybkości 5 węzłów.
Jednostki serii II były nieco większe. Przy długości 32 m i szerokości 3,88 m wyporność nawodna wzrosła do 194
ton. Moc silników wzrosła odpowiednio do 550 KM i 126 KM, dzięki czemu osiągały 11 węzłów przy pływaniu nawodnym
i 8 węzłów przy podwodnym. Zasięg pływania wzrósł nieznacznie, do 325 mil przy prędkości 10 węzłów na powierzchni
i 20 mil przy prędkości 6 węzłów. Uzbrojone w 2 wyrzutnie torpedowe kalibru 457 mm (4 torpedy).
Warto dodać jeszcze, że HMS A13 był pierwszym okrętem podwodnym Royal Navy, na którym użyty został silnik
Diesla. Z kolei okręt HMS B1, który zapoczątkował typ 'B', był udoskonaleniem typu 'A' i początkowo, przed
wodowaniem, oznaczany był jako HMS A14.
W okresie poprzedzającym wybuch I wojny światowej, wskutek różnych nieszczęśliwych wydarzeń, zatonęło aż 6
okrętów tego typu. Były to: HMS A1, HMS A3, HMS A4, HMS A5, HMS A7 i HMS A8. W czasie wojny zatonął
natomiast HMS A10. Nic więc dziwnego, że okręty podwodne typu 'A' nazywano w Royal Navy "narzędziami do
zbiorowego samobójstwa".
HMS A1 | HMS A2 | HMS A3 | HMS A4 | HMS A5 | HMS A6 | HMS A7 |
HMS A8 | HMS A9 | HMS A10 | HMS A11 | HMS A12 | HMS A13
okrętów tego typu. Były to: HMS A1, HMS A3, HMS A4, HMS A5, HMS A7 i HMS A8. W czasie wojny zatonął
natomiast HMS A10. Nic więc dziwnego, że okręty podwodne typu 'A' nazywano w Royal Navy "narzędziami do
zbiorowego samobójstwa".
HMS A1 | HMS A2 | HMS A3 | HMS A4 | HMS A5 | HMS A6 | HMS A7 |
HMS A8 | HMS A9 | HMS A10 | HMS A11 | HMS A12 | HMS A13
odwiedź katalog OKRĘTY PODWODNE
